बुधवार, १३ जुलै, २०१६

रामेश्वरम - धनुषकोडी - भाग 2


(फोटो सौजन्य : http://www.railnews.co.in या संस्थळावरुन साभार)


रविवारची सकाळ बंगळूर ला उजाडली. तिथुन AC double decker express  * ने चेन्नै ला पोचेस्तोवर रात्र झाली होती. चेन्नै रामेश्वरम एक्स्प्रेस फुल असल्याने आम्ही मदुराई एक्स्प्रेस घेतली होती ,तिने मदुराई ला गेलो.  मधल्या ३-४ तासात जमेल तेवढ चेन्नै फिरुन  नॉस्टाल्जिक होऊन घेतल. सकाळी मदुराईला पोचल्यावर फ्रेश होउन घेतले आणि जवळ्च्या (अर्थातच तमिळी) हाटेलात जाऊन  पोटपूजा आटोपली आणि मग मिनाक्षीअम्मनच्या दर्शनाला निघालो. ह्या बद्दल मी जास्त लिहिणार नाहीये. आमच्या पिरेने आधीच मस्त पैकी लिहुन ठेवलय. मी तिने केलेल्या मिनाक्षीअम्मनच्या आणि तिच्या मंदिराच्या वर्णनाला मम म्हणते!!.

पुढल्या वेळेस इथे खास वेळ काढुन येईन. मंदिर जरा घाईघाईतच बघितल कारण १२.३० ची प्याशिंजर पकडुन रामेश्वरम ला जायचे होते की मला.

रामेश्वरम  तामिळनाडु राज्यातल्या रामनाथपुरम जिल्ह्यातले पंबन नावाच्या एका छोट्याश्या बेटावरचे गाव, एक ज्योतिर्लिंग असलेल स्थान.  पण तेव्ह्ढच ह्या बेटाच्या वर्णनासाठी पुरेसं नाही.   हे बेट भारतातल्या पहिल्या समुद्री पूलाने भारताच्या मुख्य भूभागाशी जोडले गेलेय. हा पूल जहाजांना वाट देण्यासाठी वर उचलला जातो. इथुन श्रीलंकेच मन्नार बेट फक्त ५० किमी दूर आहे म्हणतात. परत तिथे डॉ. कलामांच घर आहे!!! सुंदर अस (आता खूप कमी लोकवस्ती असलेल) धनुष्कोडी आहे.

धनुष्कोडी !!!  इथे आधी वस्ती होती. स्टेशन होत. रामेश्वरम ला येणारी पॅसेंजर इथवर यायची. १९६४ साली आलेल्या वादळाने या गावाच होत्याच नव्हतं केल.  एका क्षणात अख्खं गावच वाहुन नेलं. सोबत तिथे आलेली पॅसेंजर ट्रेन ही आतील माणसांसकट समुद्रार्पण.  आता तिथे मच्छीमार लोक्स ठराविक काळातच राहतात.  या सगळ्याच्या स्मृती अजुन जपणारे हे लोक्स.  मला तर बघायचे होतेच.

पण आम्ही रामेश्वरम ला पोचता पोचत नव्हतो. आता संध्याकाळ झाली होती आणि पोटात कावळ्यांनी डिस्को डान्स सुरु केला होता. ४.४५ वाजलेत , आता स्टेशनला पोचल्यावर सगळ्यात आधी पोटोबा अस म्हणतानाच समुद्र जवळ असल्याच्या खुणा जाणवु लागल्या आणि कावळे डिस्को विसरले. मंडपम स्टेशन नंतर दूरवर खारफुटी आणि किनारा दिसत होता. 


मदुराई-रामेश्वरम प्रवासात रामेश्वरम जवळ कुठेतरी

किनारा जवळ आला!!!



(धावत्या ट्रेन मधले फोटो आहेत आणि फटुग्राफर शिकाउ असल्याने फटुग्राफरास माफ करावे)

आलच पंबन बेट आणि पंबन पूल. . .




जुन्या पुलाचे अवषेश
हा ब्रिज उलगडताना पहायचे होते , पण तो योग नाही जुळुन आला

रामेश्वरम चे पहिले दर्शन.   पाहून डोळे निवले.!! गोव्यात राहणारी असल्याने समुद्र नवा नाही, पण इथल्या समुद्राच्या निळाईची नशाच काही और. 


 



Add caption

बेटावर प्रवेश करताना सर्वत्र मत्स्यावतार आणि त्याचा गंध पसरला होता.
Add caption



स्टेशनवरुन सर्वात आधी रिक्शाने हॉटेल गाठले, फ्रेश झालो आणि उदरभरणाला बाहेर पडलो. वाजले होते ५.३०-५.४५. आता भूक जाणवायला लागली होती. चेन्नैत दिवस काढले असल्याने आणि पिराक्काचा रामेश्वरम धागा वाचला असल्याने हाय-फाय हाटिलं टाळली आणि निमुटप्णे एका मारवाड्याच्या छोट्याश्या खानावळीत जाउन पोळी भाजी खाल्ली.  (हा मारवाडी आता पक्का तमिळीयन झालाय. त्याला आठवण करुन दिली की तो मारवाडी आहे तेव्हा पोळी भाजी मिळाली)

मग इकडे तिकडे बघताना लक्षात आल, की रामेश्वराच मंदिर समोरच आहे आणि मंदिर बंद व्हायला बराच अवकाश आहे आणि गर्दी दिसत नाहीये तर म्हंटल घेउच रामेश्वराची भेट.   मंदिरातले कॉरिडॉर्स खूप भव्य आहेत. छतांवर स्थानिक कलकारांची सुंदर पेंटिंग आहेत. भिंतींवर ही रामायणातील दृश्ये कोरलेली वा चित्र स्वरुपात आहेत. दोन मोठे रथ आणि पालख्या पण आम्ही बघितल्या अगदी जवळून. गर्दी नसल्याचा फायदा :)  पण जे इतरत्र आढळत ते इथेही, प्रेमवीरांची नावे ही या सोबत आहेत. ते एक असो.

(या मंदिराला ही ४ प्रवेशद्वारं आहेत. गोपुरं आहेत. फोटो जालावरुन साभार . मंदिरात मोबाईल आणि क्यामेरे न्यायची परवानगी नसल्याने आम्ही आतले फोटो नाही काढु शकलो)

रामेश्वरम मंदिरातला सुप्रसिद्ध भव्य कॉरिडॉर  फोटो जालावरुन साभार
 खर तर गर्दी होती पण सगळी जनता मंदिरात असलेल्या कुंडांमधे पवित्र स्नान करण्यास गेल्याने आमच्यासाठी रस्ता मोकळा होता.  आरामात हे बघ , ते बघ करत तो भव्य कॉरिडॉर न्याहाळत  जात होतो तरीही १८ व्या मिनटाला आम्ही रामेश्वरासमोर होतो.  त्या भव्य मंदिरातल्या काळोख्या गर्भगृहात पणत्यांच्या शांत प्रकाशात रामेश्वर खूप प्रसन्न दिसत होता. खूप वेळ मनसोक्त दर्शन घेतल आम्ही.  घरी नेण्यासाठी प्रसाद आणि भस्म घेउन मंदिरातली कुंड आणि छोटी-मंदिरं पाहुन निघालो .  उद्याच्या नाष्ट्यासाठी एक गुजराती धर्मशाळा बघितली आणि हाटेलात येउन निद्रादेवीला शरण गेलो.


उद्या आमच्या जीवाची धनुष्कोडी होणार होती. . .




क्रमशः


मंगळवार, ५ जुलै, २०१६

रामेश्वरम - धनुषकोडी - भाग १


(फोटो सौजन्य : http://www.railnews.co.in या संस्थळावरुन साभार)



आमच्याकडे दर काही महिन्यांनी हापिसासाठी मी खूप राबले आता ब्रेक हवा असा साक्षात्कार होतो आणि आम्ही दोघांच्या कॉमन सुट्ट्यांमधे ट्रीप कधी प्ल्यान करता येईल हे बघतो. एकदा का हे झाल की मग त्या ट्रीपकडे डोळे लावुन उरलेले दिवस कंठतो असे आमचे सारे गणित असते. ;)


पण यावेळेस तसे झाले नाही. या वेळेस नुकतेच आम्ही कुरवपूर - अंबाजोगाई-लातुर अशी मोठी ट्रीप करुन लगेच १५ दिवसात परत साक्षात्कार झाला ;) मग काय ठरवल ट्रीपला जायचं. नवर्‍याला सुट्टीच असते मे महिन्यात , प्रॉब्लेम आमच्या हापिसचाच होता. म्हंटल त्याच काय ते नंतर करता येईल.आधी ठिकाण ठरवा. विचारमंथनात अनेक रत्ने निघाली. त्यात असा निष्कर्ष निघाला की ऐनवेळी हिल स्टेशन्स गजबजलेली असतात त्यामुळे हिलस्टेशन्स चा विचारही डोस्क्यात आणु नये . मग जाये तो जाये कहा? म्हंटल "कुठेही. अगदी धगधगता ज्वालामुखीही चालेल." बास्स. इतकच इकडच्या स्वारीला ऐकायच होतं. लगेच स्वारींनी चार्ज हाती घेतला , irctc  आणि भारतीय रेल्वे च्या साईट आणि त्यांच समर टाईमटेबल चेक केल आणि लगेच विचारणा झाली रामेश्वरम-धनुष्कोडी ला जायच?   अनेक वर्षांपासुन रामेश्वरम-धनुष्कोडी "to visit list " वर असल्याने तिथल्या उष्म्याला फाट्यावर मारुन लग्गेच हो म्हंटले.


आता जायचं तर म्हंटल तिकिट तर मिळायला हवीत. साधारणतः उत्तरेपेक्षा दक्षिणेला प्रवास करताना ऐनवेळी तिकिटं मिळण्याची शक्यता जास्त असते. आणि तसच झाल. दिवसभर irctc वर हाराकिरी करुन एकदाची तिकिटं बुक केली. कन्फर्म झाली ती पण. हा आमचा जातानाचा रुट.

                   गोवा--->बेंगळूर->चेन्नई->मदुराई->रामेश्वरम

चेन्नईहुन रामेश्वरम ला एक डायरेक्ट ट्रेन आहे ती फुल होती मग मदुराईच बघितल तर ते ऑप्शन होत. आणि मदुराई-रामेश्वरम पॅसेंजर ने रामेश्वरम ला वाट्टेल तेव्हा जाऊ शकत होतो. मग आंतर्जालावर शोधाशोधी आणि अभ्यास करुन किती दिवस कुठे रहायच ते ठरवल .

होटेल बुकिंग करण्या आधी कुठे किती काळ रहायचे हे ठरवणे मस्ट. आम्ही पहिले २ -३ दिवस ट्रेन मधेच असणार होतो. मदुराईत मिनाक्शीअम्मन ला भेटुन लगेच रामेश्वरम ला जायचं आणि तिथे ३ दिवस राहून मग परतणार होतो. परतीच्या वाटेतले प्लान्स वेगळेच होते. मग गुगल आणि ट्रिप एडव्हाईजर इक्सिबो सारख्या साईट्स वापरल्या आणि आमच्या बजेट मधे बसणारं होटेल हरिश चे एसी रुम निवडले. आणि लगेच फोनवुन कन्फर्म ही केले. होटेल स्वच्छ सुंदर आहेत. माणसं खूप छान . मदतीला कायम तयार. त्यांच स्वतःच किचन नाही. इथून जवळच रामेश्वरम च मंदिर आहे. स्टेशनही जवळच आहे.
जवळपास राजस्थानी खानावळी आहेत जिथे पोळी भाजी मिळते. एक गुजराती धर्मशाळा पण आहे जिथे पैसे देउन जेवता येत. पण त्यांची ठराविक वेळ आहे त्या वेळेतच जाव लागत. 

इतक झाल्यावर मग दुसर्‍या दिवशी अनेक जुगाड करुन सुट्टी आणि त्यासोबत गोवा सोडण्याची परवानगी काढली. इतर तयार्‍या याच्यापुढे काहीच नव्ह्त्या ;) त्या झाल्या लगेच पुर्ण. आणि आम्ही परत त्या शनवारची वाट पाहु लागलो ज्या दिवशी आम्ही निघत होतो. अखेरीस तो दिवस उजाडला आणि शनवारी रात्री आम्ही गोव्याहुन बंगळुरास प्रस्थान केले.

क्रमशः